اهالی محله درخونگاه از احتمال تخریب تکیه قاجاری «درخونگاه» و تبدیل آن به پارکینگ طبقاتی خبر می‌دهند.
اهالی می‌گویند هر‌چند دو سه سالی است از این موضوع در حد حرف سخن گفته می‌شود اما این بار صحبت‌ها جدی‌تر شده آن هم برای ملکی و پاساژی در بازار حوالی چهارراه گلوبندک که توافق شده این تکیه به همراه مغازه‌های اطرافش تخریب شود تا به جای آن پارکینگی طبقاتی برای آن ملک احداث شود!
هنوز شهرداری، میراث فرهنگی و اوقاف واکنشی به این موضوع نشان نداده‌اند و صحت و سقم آن را تایید یا تکذیب نکرده‌اند؟!
با این همه می‌توان در چهره اهالی غم خاصی دید. آنها می‌گویند روزگاری حمامی به نام « رضا قلی» روبه‌روی تکیه بوده که آن را هم تخریب و تبدیل به پاساژ کرده‌اند. آنها می‌گویند رضا قلی کسی است که تکیه و مغازه‌های اطرافش را وقف کرده بود.
بلاشک تکیه درخونگاه نامی حذف‌نشدنی از خاطرات مردم تهران و خاطرات عزاداری‌های محلی و بخشی از هویت شهری و میراث ملموس و ناملموس پایتخت است و میراث فرهنگی ، اوقاف و شهرداری نمی‌توانند برای ساخت یک پارکینگ خاطرات مذهبی و یادمان‌‌های یک شهر را پاک کنند.
می‌گویند در روزهای عادی سال کارگاه نجاری است و در محرم و صفر تکیه عزاداری هر چند اکنون کمتر از ۲ ماه در آن عزاداری می‌شود اما مردم محلی به آن عرق عجیبی دارند.
آنها نمی‌خواهند اصالت تکیه آنها با پاساژ و پارکینگ نوساخته قیاس شود حتی اگر ساختمانی با همین ابعاد به آنها اهدا شود.
به گزارش میراث‌باشی؛ این تکیه قاجاری را در محله سنگلج،«درخونگاه» می‌گویند. صحبت از نخلی است که به هیأت «چال میدانی‌ها» تعلق داشته و چون هر سال بر سر این نخل قدیمی دعوا بوده و در یکی از دعواها یکی از درخونگاهی‌ها کشته شده، این نخل به عنوان «خون‌بس» و به دستور ناصرالدین شاه قاجار به تیکه درخونگاه داده شده است.
برخی هم روایت می‌کنند که دعوای این دو محله بر سر نخل نبوده و بلکه درگیری سر آن بوده کدام یک از دسته‌های عزاداری زودتر وارد بازار تهران شوند.
همچنین عبدالله مستوفی در کتاب «شرح زندگانی من» چنین روایت کرده است: «ناصرالدین شاه برای خجالت‌زده کردن چال میدانی‌ها دستور می‌دهد که نخل آنها را به تیکه درخونگاه ببرند.»
هر چند می‌گویند نام این محله بر گرفته از درگیری‌ها و نزاع‌ها در محله «درخونگاه» بوده اما برخی می‌گویند وزرایی مانند مشیرالسلطنه، مجدالدوله، مستوفی‌الممالک و ... در این محله ساکن بودند برای همین به این محله «خان‌گاه» می‌گفتند و در اصل نام آن «درخانگاه» است .
حمید شیرزادگان، یکی از مهمترین فوتبالیست های دهه ۴۰ ایران، اسماعیل فصیح نویسنده و فریدون جیرانی کارگردان از اهالی این محله هستند.
میراث باشی
